۱۳۸۷ دی ۹, دوشنبه

برویم...


من به این نتیجه رسیدم که کلا ً تعطیلم. خیلی ها. بروم تخته کنم در این بلاگ رو. بروم دیگه پیدایم نشود. وقتی بلاگ های این بچه ها و آن بزرگان رو می خونم، میبینم من ول مطلم. از حضور همه، همه ی همه، حتی کسانی که تاحالا نخوندن چیزی از این دفتر عذر میخوام. عذر این که اینقدر نا فهم هستم. عذر اینکه با به اصطلاح با ضر ضر کردنم سرشون رو بردم و آخرشم حرفی نزدم. از همه عذر میخوام که هیچی برا گفتن ندارم و سکوت نمیکنم. از اینکه دارم مال مفت رو استفاده میکنم و عین خیالمم نیست که لااقل یه حرف حسابی بزنم.

آقا من شرمنده ی همه ام. به بزرگواری خودتان ببخشایید مرا.

هیچ نظری موجود نیست: