لعنت به خاطره

پ.ن. این نوشته مربوط به لحظات دلتنگی است. توصیه می‌شود که اگر روزی روزگاری، شبی نصفه شبی، تنها و دلگیر بودین، آهنگایی که قبلا گوش می‌کردین رو گوش نکنین.

هوای دل

وقتی هوای تهران آفتابی و هوای وینزور بارونی و هوای آیندهوون ابریه، هوای دلم نمی‌دونم چطوری باید باشه.

دستِ دلِ قسی

چقدر حرف دارم بزنم. ولی نمی‌توانم. انگاری که دستی گلویم را گرفته و فشار می‌دهد. فشار می‌دهد که نفس بیرون نیاید تا نکند صدای ناله‌ای از میانش شنیده شود.

‌می‌دانم این دست ازان کیست. این دست دل است. دلم راه گلو را بسته، تا صدایی از من خارج نشود.

پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا: فی بعدها عذاب فی قربها به گور پدرت که السلامه