امیر پویان شیوا

در پست قبلی گفتم که به یاد ایشان افتادم امروز. وبلاگشان را خیلی ساده پیدا کردم. اینجاست. اسمش "راز" است. ولی خیلی سنگینتر و پربار تر از آن است که بتوانم در یک نصفه روز آن را در شمار بلاگهایی که تعقیب میکنم قرار بدهم.

امید وارم سالم و شاداب باشد و راستی، فهمیدم که حدود یک سال است که متاهل شده اند. و سالگردش هم همیـن هفتـه پیـش بوده، بـرای زندگی مشتـرکشـان هـم به اشان تبریک میگویم.

پ.ن. یه دوست عظیمی بم گفت که بدی معلمی در مدرسه مان این است که معلمی مادام العمر میشود. اون لحظه فکر کردم که میفهمم چه میگوید، ولی الان میفهمم که تازه فهمیدم و اون موقع خیلی دور بودم از مفهوم.