مشاهیر

بچه تر که بودم وقتی به این فکر میکردم که چطور میشه یکی میشه جزء مشاهیر و به مرتبتی میرسه و صاحب سبک میشه برا خودش(البته بیشتر به مشاهیر دنیای هنر فکر میکردم بچه تر که بودم) به یه جواب میرسیدم. در دنیای روشن بچه گی، من تمام مشاهیر رو دارای یک خصوصیت مشترک میدیدم. و آن این بود که همگی از خانواده های سطح بالا و متمول هستند و از نظر مادی خیالشان راحت بوده که دچار مشکلی نیستند. برای همین تمرکز خود را بر روی روحیات خود متمرکز میکرده اند... و بدین صورت اگر ذوق و قریحه ای هم وجود داشت، شکوفا میشد.

یادم نیست، چند وقت پیش به یه مورد مشکوکی برخوردم که آنقدر ها هم اینطور نبود، ولی شاعر توانایی هم بود. شاید جناب شیون بود. ولی همچنان(شاید یه خاطر دگمی که از دوران قدیم همچنان ریشه هایش در من وجود دارد.) به این نظریه خام خودم معتقدم. گفتم در اینجا بنویسم تا نظر سنجی کنم در این مورد.

لطفا در مورد نظریه من اگر حرفی دارید بگویید. همچنین اگر در باب اینکه چگونه کسی از مشاهیر میشود نظری دارید بگویید.