تک بعدی

چند سال پیش، وقتی در دانشگاه تازه پذیرفته شده بودم، همراه آن رفیق بیمعرفتمان رسیدیم خدمت
استاد اعظم تا عرض سلامی کنیم و چند سوالی هم از ایشان پرسیدیم که البته الان ربطی به موضوعی که میخواهم بگویم ندارد، حرف های استاد اما، موضوع صحبت است.

ایشان معتقد بودند-و میگفتند که از کتابی خوانده اند- که صنعتی شدن دنیا ی غرب و ورود ماشین آلات به زندگی بشر، سن ازدواج را در پسران و بعد از آن در دختران به تدریج بالا برده و این امر برای انسان مشکلاتی را فراهم میکند. و همچنین میگفتند که جامعه ما خط به خط کپی جامعه غربی است و ما گریزی نداریم جز اینکه با مشکلاتی که گریبان آنها را گرفته دست و پنجه نرم کنیم. (البته استاد برای این دو حرف دلیل منطقی داشتند که من در اینجا بازگو نمی کنم.)

حالا اگر این گفته ها را در نظر بگیریم و تک بعدی شدن زندگی جوانان مملکتمان را هم در نظر بگیریم. میتوانیم دلیل جالبی برای این تک بعدی شدن به دست بیاوریم.
و آن این است که این انسان بنده ی خدا، ناچار است که مسیر طولانی را در کوتاه ترین زمان طی کند تا بتواند وارد زندگی شود، در این راه به دلیل اهمیت زمان برای او، هر کجا که بتواند میان بر میزند، این میان بر زدنها باعث میشود که زیبایی های مسیر عادی را نتواند ببیند، به بیان قانون بقای چیز، او برای به دست آوردن زمان کمتر چیزهایی را از دست میدهد.
برای مثال، شایع ترین نوعش در واقع، این است که جوان ما زندگی را رها میکند و محکم میچسبد به درس و دانشگاه. هیچ کار دیگری مطلقا در زندگانی اش انجام نمیدهد، بعد از 7-8 سال که دانشگاه دیگر چیزی برای عرضه کردن نداشت و کارش در آنجا تمام شد، می آید وارد زندگی شود و تازه متوجه میشود که آمادگی رویارویی با جامعه را به دلیل تک بعدی شدنش ندارد. و تمام زوری که برای زود رسیدن به دروازه های جامعه زده بی فایده بوده و باید راه را دوباره به عقب بازگردد که ببیند چه ها از دست داده. حال اگر همین زمان 7-8 سال را در17-18 سال می توانست که برود، دیگر با مشکل تک بعدی شدن روبرو نمی شد.

ولی بشر که در خاطره تاریخی خود میداند که زمانی در سن درست، یعنی 16 تا 18 سالگی، بدون مشکل، وارد جامعه میشده و زندگی خودش را شروع میکرده، با اینکه بخواهد تا 30 سالگی برای این کار صبر کند مشکل دارد و به خاطر این موضوع با مشکلات زیادی روبرو میتواند که بشود.

این مشکل در دبیرستان ها هم، با وجود اینکه زمان به اجبار یکسان است، وجود دارد که آنجا دعوا بر سر به دست آودن کیفیت بهتر است.
البته تک بعدی بودن خودش بحث مفصلی است که اصلا چیست و چه بدی هایی دارد و غیره. ولی ما اینجا یکی از دلایل را برای اینکه کسی دچار تک بعدی شدن بشود را پی بردیم.

پ.ن. ببخشید که زیاده از حد طولانی شد و مطالبی گفتم که هیچ ربطی به من ندارند. به قول یارو تو برو سیم تو بـپـیــــــچ.